skaða

(að), v. impers., e-n skaðar ekki, it does one no harm or damage.

* * *

1.

að, [see skeðja; Engl. scathe; O. H. G. skadon; Germ. schaden; Dan. skade]:—to scathe, hurt, in old writers impers. to take hurt, be scathed; ekki skal þik í skaða, Ld. 212; þig skaðar ekki, frændi, ef ek einn mæli þetta, Fb. ii. 194; má ok vera at skikkjuna skaði ekki, Fms, ii. 279; bætti hann þat, svá at ekki skaðaði, vii. 158.

2.

u, f. a bird, Dan. skade, Edda (Gl.)